Jak rozliczyć ulgę rehabilitacyjną?

2011-04-12

Podziel się tym artykułem:   

Każdy podatnik będący osobą niepełnosprawną lub podatnik, na którego utrzymaniu znajdują się osoby niepełnosprawne, może w zeznaniu rocznym dokonać odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym.

Warunkiem odliczenia wydatków jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek, następujących dokumentów:

• orzeczenie o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach lub
• decyzja przyznająca rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną lub
• orzeczenie o niepełnosprawności osoby, które nie ukończyła 16 roku życia, wydane na podstawie odrębnych przepisów.

Prawo do odliczenia ma sama osoba niepełnosprawna, a także osoba, na utrzymaniu której osoba niepełnosprawna się znajduje. W tym drugim przypadku jest to możliwe, jeśli osoba niepełnosprawna pozostająca na utrzymaniu podatnika, jest jego współmałżonkiem, dzieckiem własne bądź dzieckiem przysposobionym, dzieckiem obcym przyjętym na wychowanie, pasierbem, rodzicem, rodzicem współmałżonka, rodzeństwem, ojczymem macochą, zięciem bądź synową, a jej dochody w roku podatkowym nie przekroczyły kwoty 9.120 zł.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a odliczeniu podlegają wydatki na:

1. adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,

2. przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,

3. zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego,

4. zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,

5. odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym,

6. odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne,

7. opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa,

8. utrzymanie przez osoby niewidome I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, psa przewodnika.

9. opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa,

10. opłacenie tłumacza języka migowego,

11. kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia,

12. leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą limitu, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo),

13. odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:

a) osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,

b) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w pkt. a),

14. używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne,

15. odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:

a) na turnusie rehabilitacyjnym,

b) w zakładach, o których mowa w pkt. 6,

c) na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt. 11.

Wysokość poniesionych wydatków ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie np. faktury, paragony, przelewy, dowody kasowe itp. Jednak niektóre wymienione wyżej wydatki, takie jak opłacenie przewodników, utrzymanie psa przewodnika czy używanie samochodu osobowego na potrzeby związane w przewozem na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, nie wymagają specjalnego dokumentowania poniesionych wydatków. Przy tym ostatnim nie jest też istotne czy podatnik dokonujący odliczenia posiada uprawnienia do kierowania pojazdem.

W tych przypadkach obowiązują limity kwotowe poniesionych wydatków, które przedstawia tabela:

WAŻNE!

Warunkiem dokonania odliczenia jest, aby wydatki nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone w jakiejkolwiek formie.